De strijdbijl wordt een gebruiksbijl

Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik moet vechten. Weliswaar op een liefdevolle en zachte manier voor de ander, maar heel hard voor mezelf. Vechten om gezien te worden, vechten om gehoord te worden, vechten om lief te hebben, vechten om goed genoeg te zijn, vechten om mijn missie neer te leggen.

En hoe harder ik vocht, hoe zwaarder het werd. De strijdbijl in mijn handen werd zo zwaar, dat ik op den duur zelfs niet meer wist waarvoor ik aan het vechten was. Ik verloor mezelf.

Vandaag kwam ik tot een inzicht. Ik laat het vechten los. Ik vervang mijn strijdbijl door een gebruikersbijl. Zo een bijl om hout te hakken, om vuur te maken. Het primaire gereedschap dat in de middeleeuwen door alle klasses gebruikt werd om te bouwen.

En dat is wat ik nu te doen heb.. Ik bouw aan mezelf, aan mijn missie, aan mijn woorden, aan het zichtbaar worden.

En zo zal er ontstaan, wat er moet ontstaan.

Tot snel! Jasmine