_edited.png)
Plannen, dromen, doelen. ‘Maak de doelen SMART of PRISMA. Beeld je het moment in dat je je doel het bereikt, wat voel je dan? Waar wil je staan binnen 6 maanden, 5 jaar, 10 jaar? Hoe ga je er geraken? Wat heb je nodig?’
Gisteren zat ik in een opleiding met andere coaches. We analyseerde iemands profiel en toen kwam de vraag, en nu?
Het gesprek over doelen stellen komt op gang en ik voel een stomp in mijn maag. De tranen schieten in mijn ogen.
Ik voel me letterlijk wegzakken op mijn stoel en ik maak me zo klein mogelijk. Ik twijfel of ik wel een goede coach ben en het liefst blaas ik mijn hele praktijk op.
Ik bezin en een lieve medecoach spreekt me aan, ‘Jasmine je bent een nu en hier coach.’
Ik voel me terug vullen met energie.
Want.. het leven in de toekomst is me spijtig genoeg afgenomen. Wanneer een ziekte of aandoening op je pad komt is de toekomst niet zo maakbaar. Is een realistisch doel beperkend, is een doel moeilijk te accepteren. Draait het denken aan de toekomst over naar piekeren en zorgen maken.
En dan denk ik, is het dat überhaupt voor iemand wel mogelijk? Want het leven zit vol met obstakels en hindernissen. Groot en klein en hebben we ze meestal niet in de hand.
De enige plek waar dat je de toekomst kan tegenkomen is in je hoofd. Maar de enige plek die je in handen hebt, is die in het nu.
Wil dat dan zeggen dat ik geen doelen meer heb of dat ik niet met een coachee samen op zoek kan gaan naar een doel? Nope!
Ik ben me alleen bewust dat je sommige dingen niet kan oplossen, je kan ze enkel leren dragen.
En doordat je er vandaag iets mee doet, zal je jezelf in de toekomst er dankbaar voor zijn.
Ik loos dus het constant nastreven van doelen, want ik ben moe van onderweg te zijn. Ik moet eventjes nergens heen en ben tevreden waar dat ik nu ben.
Liefs
Jasmine
Kommentare