Mogen we mee aan tafel zitten?

Nu de verkiezingsuitslagen binnen zijn, besluipt me de angst. Wat gaat dit betekenen voor het zorg-en welzijnssysteem? 🫣

Je kent dat systeem wel. Dat systeem dat er voor zorgt dat kinderen veilig mogen opgroeien, ouderen er nog toe doen, mensen met een beperking of een geestelijke aandoening mee mogen doen in de maatschappij of dat jij, die misschien morgen door een ongeval verzorgd kan worden in een ziekenhuis waar hopelijk nog (gekwalificeerd) personeel rond loopt. 

De besparing gaat er komen, en misschien mag dat ook? Alleen ben ik bang dat ze op de verkeerde manier gaan besparen. Dat vooral het personeel (de mensen dus) als een te grote kost worden gezien en dat er vooral met minder, meer gedaan moet worden. En dat we misschien keuzes gaan moeten maken wie wel of niet meer mag verzorgd worden?

Ik hoop met heel mijn zijn dat ze naar de mensen van het systeem gaan luisteren. Dat er moeilijke, maar oh zo nodige discussies mogen plaatsvinden. Dat ze durven om op lange termijn na te denken, want een legislatuur van 5 jaar is te kort voor gezondheid en welzijn. Dat ze durven te denken aan de uitkomsten die ze misschien zelf niet kunnen opeisen met een mooie foto erbij 📷. 

• Misschien moeten we stoppen dat we voor een logopedie voorschrift naar zowel een huisarts als een KNO arts moeten gaan? Idem dito voor de kinesist, osteopaat, diëtist,... Dat remgeld dat ik ervoor moet betalen stelt niets voor, maar iemand (lees wij allemaal) krijgt de rekening.

• Misschien is het nodig om de vroedvrouw meer (sorry dat is eerst even investeren) vertrouwen te geven in haar /zijn kunde om een fysiologische bevalling voor te bereiden, te doen en op te volgen? De onderzoeken voor de eerste 1000 dagen zeggen toch ondertussen genoeg over de besparingen op lange termijn?

• Misschien kan er eens een nagedacht worden om te stoppen aan alle 'projectsubsidies' die op korte termijn een boost in zorgverlening betekenen, maar niet kunnen waargemaakt worden wanneer die subsidie wegvalt (en dat doen ze, want we moeten altijd opnieuw dingen uitvinden die hipper zijn, maar eigenlijk op hetzelfde neerkomen).

• Misschien moeten we ouderen terug een plaats in onze maatschappij geven in plaats van ze weg te steken en ze als een last te zien. Het zou misschien ook een idee zijn om mensen die kiezen om voor hun ouderen te zorgen, te ondersteunen in plaats van af te straffen (want ja zorgverlof betekent iets voor je pensioen he). Hierdoor is er minder druk op de ouderenzorg en misschien minder commercialisering en dan komen ze misschien wel toe met hun pensioen?

• Misschien kunnen we de gezonde keuze de makkelijkste keuze maken? Betaalbare gezonde voeding, meer veilige fietspaden, minder prestatiedruk (begint al bij de kleuterklas), sociale media controle (ja ook voor jullie die miljoenen uitgaven voor jullie campagne), een beleid rond vapen, jezelf mogen zijn,... met andere woorden preventie. En ja inderdaad weer eerst een investering, voor je op lange termijn kan besparen.

• Misschien kunnen we stoppen met mensen tot 01u 's nachts te opereren (die niet dringend zijn) om dan als 'verse' postop patiënt op een afdeling terecht te komen met maar 1 verpleegkundigen voor 30 patiënten, die dan ook nog eens super snel naar huis moet (want ja korter ziekenhuisverblijf) en dan eigenlijk met veel te weinig info, teveel vragen 1x per dag een thuisverpleegkundige ziet voor een fraxiparine spuitje en dan de patiënt terug naar spoed moet sturen omdat er een complicatie heeft opgetreden.

• Of misschien moeten we de nomenclatuurcodes voor verpleegkundigen in de thuiszorg eens herzien, zodat ze ruimte krijgen om mensen zelf aan te leren om hun spuitje te zetten en zichzelf te observeren in plaats van enkel maar een code te krijgen voor een 'taakje'. Want het schijnt dat zelfmanagement ondersteuning wel iets kan betekenen?

• Misschien moet het papierwerk niet zo ingewikkeld zijn. Dat we geen massa's mensen nodig hebben, om zelfs iemand met een verpleegkundig diploma (ik spreek over mezelf) te moeten helpen omdat ze er gewoon niets van begrijpt.

• Misschien moeten we gezondheid en zorg zien als iets van ons allemaal, in plaats van enkel als iets van die professionals. Zoals een voorzitter zei op het laatste van het debat: ik ga nu naar mijn vrouw, ze knuffelen en mijn kinderen die examens hebben, want daar ben ik ook nodig = zorg..

• ...

Ik kan, denk ik, wel nog uren doorgaan. Ik wil niet pretenderen dat ik DE waarheid en DE oplossing heb. Ik ben me er 100% van bewust dat ik dingen over het hoofd zie, of dat ik té idealistisch ben,... Het gaat me er vooral over dat ik HOOP dat de zorg (en dat zijn we eigenlijk allemaal) mee aan tafel mag zitten om zo op de juiste manier te besparen.

Liefs

Jasmine

(Sorry voor de niet-zo-taalkundig correcte tekst. Ik heb dit geschreven met 2 kindjes langs me die ondertussen een peer wilden eten, naar het toilet moesten, gevallen waren en moe zijn 😊) 

#zorgvooronzezorg