Ga je op vakantie?
Dat is bijna de meest gestelde vraag deze periode.
Gevolgd door.. het is me toch wat he met al die corona maatregelen.
Ik knik, want ja het is wel één van de factoren waardoor we dit jaar besloten om niet op vakantie te gaan.
Ik zie en voel veel frustraties rondom mij.
Doch voel ik bij mezelf dat ‘de corona maatregelen’ precies niet zo zwaar doorwegen. Ook heb ik niet het gevoel dat ze me beperken.
Ik sta stil en voel in hoe dat komt.
Ik krijg het inzicht dat ik me niet laat leiden door corona. Het is een factor geworden waar ik rekening mee hou met het maken van beslissingen.
Is dat leuk? Niet zo.. Vooral omdat IK het niet kan controleren. Het is een factor buiten mezelf.
Alleen besef ik me dat er wel meerdere factoren zijn die buiten me liggen, waar ik rekening mee moet houden en waar ik geen tot weinig controle over heb.
De meest aanwezige factor is mijn erfelijke chronische aandoening. Bij diagnose was ik boos, gefrustreerd, verdrietig,… en liet ik het mijn leven leiden (lijden).
Door het een plek te geven, het te omarmen en het zelfs dankbaar te zijn wat het me gebracht heeft, heb ik het kunnen ombuigen tot een factor waar ik simpelweg rekening mee hou. Sindsdien voelt het lichter en behapbaar.
Dit proces herhaalde ik bij onze financiële toestand, de leeftijd en karakter van onze kindjes, deze zomer ook bij het weer en blijkbaar dus ook bij corona.
Ik ga dus niet op vakantie, maar ben wel op reis. Op reis met mezelf.
Liefs,
Jasmine
Comentarios