Over een verpleegkundige die toevallig zorgvrager werd

Een verpleegkundige (docent) die toevallig zorgvrager werd.

In 2017 een 🌩 bij heldere hemel. Midden in mijn ambitieuze weg als verpleegkundige en docent aan een hogeschool verloor ik al mijn houvasten. Ik werd zorgvrager, chronisch, voor altijd.

Die houvasten gingen over mijn persoonlijk leven, maar misschien nog meer over mijn professioneel leven. ‘Of ja, in welke mate die 2 te onderscheiden zijn?’ Ik kon niet meer filteren. Zowel mentaal, als fysiek (de aandoening tast het filtratiesysteem van mijn nieren aan).

Plots begonnen mijn hoofd 🧠 en mijn gevoel 💖 te vechten met elkaar. Ik had tot dan voornamelijk vanuit mijn hoofd gezorgd. Wat zegt de wetenschap, wat is bewezen, welk model of theorie kan ik hiervoor toepassen? Mijn buik was niet meer akkoord en voelde nood aan meer of anders dan dat wat de wetenschap kon bewijzen. Ik had geen nood aan een meest juiste behandeling. Ik had nood aan mogelijkheden, experimenteren, voelen, ervaren.

⚖️ Nu in 2022 ervaar ik balans. Balans in hoofd en gevoel. Beide zijn nodig en evenwaardig. Waar soms het hoofd de leiding mag nemen en op andere momenten het gevoel.

Het filteren van het moment om dan te schakelen is mijn kracht geworden. Dank je wel nieren.

#talentontwikkeling #gezondheid #persoonlijkeontwikkeling #coaching #hulpverlening #hulpverschuiving #coachen #systemischcoach #begeleidingopmaat #carepartner #loopbaanbegeleiding #coachen #systemischcoaching #bewustwording #zorgverleners #zorgenvoorelkaar #hulpverleners #systeem #schrijvenhelpt #healthcare #carecoaching #truetalentteam #flowandcare